ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Το κτήριο Ολύμπιον στο οποίο διαδραματίζεται το φεστιβάλ, πλατεία Αριστοτέλους, Θεσσαλονίκη Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (TIFF) διοργανώνεται κάθε Νοέμβρη στη Θεσσαλονίκη, από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (πολιτιστικός οργανισμός). Η διοργάνωση ξεκίνησε ως εθνικό φεστιβάλ το 1960 με την επωνυμία «Eβδομάδα Eλληνικού Kινηματογράφου» μέχρι και το 1965. Το 1966 ονομάστηκε «Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου» και λειτούργησε ως εθνικό φεστιβάλ μέχρι και το 1991. Το 1992 το Φεστιβάλ έγινε Διεθνές. Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης περιλαμβάνει τα εξής τμήματα : - το Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα ταινιών, που προβάλλονται πρώτες και δεύτερες ταινίες νέων δημιουργών απ’ όλο τον κόσμο. - το Πανόραμα των Ελληνικών Ταινιών, όπου παρουσιάζονται οι ελληνικές ταινίες της πρόσφατης παραγωγής. - το τμήμα «Ανοιχτοί Ορίζοντες», που παρουσιάζει μια επιλογή από τις πιο πρωτοποριακές και ανεξάρτητες φωνές του παγκόσμιου κινηματογράφου. Το τμήμα αυτό αποτελεί τη μετεξ

Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης είναι το κορυφαίο φεστιβάλ κινηματογράφου της νοτιοανατολικής Ευρώπης, το βήμα παρουσίασης της ετήσιας ελληνικής παραγωγής και το πρωτεύον και παλαιότερο φεστιβάλ στα Βαλκάνια για τις δημιουργίες νεοεμφανιζόμενων κινηματογραφιστών από όλο τον κόσμο. Εγκαινιάστηκε το 1960 ως Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου και από το 1992 έγινε διεθνές, περιλαμβάνοντας Διαγωνιστικό Τμήμα ταινιών μεγάλου μήκους πρωτοεμφανιζόμενων σκηνοθετών με την πρώτη ή τη δεύτερή τους ταινία. Έκτοτε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, διαρκώς εξελισσόμενο, διεκδικεί και επιτυγχάνει μια ολοένα και αυξανόμενη διεθνή εμβέλεια, παρουσιάζοντας τις πλέον πρωτοποριακές ανεξάρτητες παραγωγές από ολόκληρο τον κόσμο και αναπτύσσοντας δραστηριότητα για τους επαγγελματίες του διεθνούς κινηματογραφικού χώρου. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ξεπερνώντας το πλαίσιο που όριζε επί δεκαετίες η διοργάνωση της μιας κεντρικής τ

Στα νότια του ποταμού Αλιάκμονα, στη «Μακεδονίδα γη» του Ηροδότου, στους πρόποδες των Πιερίων, του αρχαίου «Μακεδονικού όρους», βρίσκονται αι Αιγεαί, η πρώτη πόλη των Μακεδόνων, που το όνομά της σημαίνει “ο τόπος με τα πολλά κατσίκια”. «Αι Αιγεαί» ήταν μια πόλη «κατά κώμας», ένα ‘ανοιχτό’ πολεοδομικό μόρφωμα με το «άστυ» στο κέντρο και πολλούς μικρούς και μεγάλους οικισμούς ολόγυρα, ο αριθμός των οποίων δικαιολογεί τον πληθυντικό του ονόματος, όπως συμβαίνει με πολλές άλλες αρχαίες πόλεις, όπως αι Αθήναι, αι Θήβαι, αι Φεραί κ.λ.π. Tο μόρφωμα αυτό που αναπτύχθηκε οργανικά στο χρόνο αποτυπώνει στο χώρο το αρχαιότροπο μοντέλο μιας κοινωνίας στηριγμένης στην αριστοκρατική δομή των γενών με σημείο αναφοράς και πόλο συνοχής τη βασιλική εξουσία. Στα μέσα του 7ου αι. π.Χ. ο Περδίκκας Α΄, ένας Δωριέας από το Άργος, απόγονος σύμφωνα με την παράδοση της γενιάς του Ηρακλή, γίνεται βασιλιάς των Μακεδόνων. Οι Αιγές γίνονται το λίκνο των Τημενιδών, της δυναστείας που θα βασιλέψει για τρισήμισυ αι

Οι Μακεδνοί ή Μακεδόνες, το όνομα των οποίων παράγεται, όπως και το επίθετο μακρύς, από τη ρίζα μακ- και σημαίνει ‘ψηλός’ ή πιο ελεύθερα ‘αυτός που έρχεται από ψηλά’ ήταν, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ένα φύλο ταυτόσημο με τους Δωριείς, το οποίο αρχικά κατοικούσε στην Πίνδο. Στις αρχές της τελευταίας προχριστιανικής χιλιετίας οι Μακεδόνες, που ήταν κατ’ εξοχήν κτηνοτρόφοι, βρίσκονται εγκατεστημένοι στην βόρεια πλευρά του Ολύμπου και στις πλαγιές και τις κοιλάδες του Μακεδονικού όρος (σημερινά Πιέρια). Εδώ, στα νότια του Αλιάκμονα, στην «Μακεδονίδα γη» του Ηρόδοτου, στους πρόποδες του «Μακεδονικού όρους» βρίσκονται «αι Αιγεαί», ο «τόπος με τα πολλά κατσίκια», η πρώτη πόλη των Μακεδόνων. Χτισμένες στην αφετηρία του δρόμου που διασχίζοντας τα βουνά, οδηγούσε από την μακεδονική λεκάνη προς τον νότο, οι Αιγές ήταν ένα σημαντικότατο κέντρο με κυρίαρχο ρόλο στην περιοχή ήδη από τον 10ο-8ο αι. π.Χ. Απομονωμένοι στην αυτάρκεια που τους εξασφάλιζαν τα άφθονα κοπάδια, τα δασωμένα βουνά και οι εύφο

Περιοδικό "Αρχαιολογία και Τέχνες", Παρασκευή 17 Μαρτίου Την άμεση πραγματοποίηση αυτοψίας στις νέες, σημαντικές βυζαντινές αρχαιότητες που αποκαλύφθηκαν στις δύο εισόδους του σταθμού «Αγία Σοφία», στο πλαίσιο των εργασιών για την κατασκευή του Μετρό Θεσσαλονίκης, αποφάσισαν τα μέλη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ). «Προκειμένου να συζητήσουμε καλύτερα το θέμα, είναι σημαντικό να προχωρήσουμε σε αυτοψία, κατά την οποία μπορεί να γίνει και επιτόπου συζήτηση με την Αττικό Μετρό, που δεν έχει ακόμα καταθέσει τη μελέτη διαμόρφωσης των δύο εισόδων του σταθμού, ενώ και η Εφορεία Αρχαιοτήτων θα μπορεί να πει την άποψή της», ανέφερε στο ΚΑΣ η γγ του ΥΠΠΟΑ, Μαρία Ανδρεαδάκη-Βλαζάκη, τονίζοντας την αναγκαιότητα της επιτόπου παρουσίας της Ολομέλειας του Συμβουλίου, η οποία αποφασίστηκε να γίνει την Παρασκευή 17 Μαρτίου. Στη συζήτηση επισημάνθηκαν για άλλη μια φορά οι αγώνες της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας που, πριν ακόμα αρχίσει το έργο της κατασκευής του Μετρό στην πόλη,

Στο υπόγειο μουσείο της Ρωμαϊκής Αγοράς (ΠΗΓΗ: Περιοδικό "Αρχαιολογία και Τέχνες") Επτά χρόνια μετά την έναρξη της λειτουργίας του πλέον «κρυφού» και εν πολλοίς άγνωστου σε πολίτες και επισκέπτες μουσείου της Θεσσαλονίκης, 55 χρόνια μετά την πρώτη δοκιμαστική ανασκαφική τομή στην πλατεία της Αρχαίας Αγοράς, την αποκάλυψη του Ωδείου και του forum των ρωμαϊκών χρόνων, ο πολύπαθος, ηλικίας 23 αιώνων, χώρος στο διαχρονικό κέντρο της πόλης επιχειρεί εκ νέου την πλήρη ενσωμάτωσή του στον σύγχρονο αστικό ιστό. Ο λόγος για το Μουσείο της Αρχαίας Αγοράς, η «κατέγερση» (καθώς είναι υπόγειο και «αφανές») του οποίου άρχισε πριν από 18 χρόνια, χρηματοδοτήθηκε από τα επιχειρησιακά προγράμματα της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και «Πολιτισμός» του υπουργείου Πολιτισμού και ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο του 2009. Τα –άτυπα– εγκαίνιά του έγιναν έναν χρόνο αργότερα, το καλοκαίρι του 2010, οπότε και άρχισε ανεπίσημα να δέχεται τους πρώτους επισκέπτες. «Είναι το μοναδικό μουσείο στο οποίο